اثر عصاره ی اتانولی چای سبز (camellia sinsensis) بر چسبندگی داخل شکمی متعاقب لاپاراتومی در موش صحرایی

زمینه و هدف: اصلی ترین پیامد ناخوشایند متعاقب جراحی های لگنی ایجاد باند های چسبندگی است. چای سبز به دلیل دارا بودن بعضی از ترکیبات پلی فنولیک دارای فواید آنتی اکسیدانی، ضدالتهابی و بازدارندگی تولید و تجمع کلاژن می باشد که به نظر می رسد در روند التیام جراحت مفید بوده، مانع از ایجاد چسبندگی داخل شکمی گردد. لذا این مطالعه با هدف بررسی تاثیر عصاره ی الکلی چای سبز بر روند التیام چسبندگی داخل شکمی انجام گرفت. روش بررسی: در این مطالعه ی تجربی 30 سر موش صحرایی نر سالم از نژاد ویستار به طور تصادفی به دو گروه مساوی درمان با عصاره ی چای سبز (گروه a) و درمان با نرمال سالین (گروه b) تقسیم شدند. پس از بی هوش کردن موش ها جدار شکم باز و سه برش طولی و عرضی به طول 2 سانتی متر بر روی سطح پریتوئن در سمت راست داده، قطعه ای از پریتوئن به ابعاد 2×2 سانتی متر از سمت چپ دیواره ی شکمی برداشته شد. در ادامه در گروه های a وb به ترتیب 4 سی سی از محلول عصاره ی چای سبز و نرمال سالین درون محوطه شکم ریخته و شکم بسته شد. بعد از 14 روز با انجام لاپاراتومی مجدد چسبندگی های ایجاد شده براساس شدت، وسعت و نمای ظاهری درجه بندی کلی شدند. داده ها با استفاده از آزمون mann-whitney و در سطح معنی داری 05/0p< مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: در مقایسه ی دو گروه مشاهده شد که میزان چسبندگی در گروه a به طور معناداری از گروه b کمتر بود (001/0p=)، به طوری که میانه ی درجه ی چسبندگی در گروه های a و b به ترتیب 3 و 8 به دست آمد. نتیجه گیری: نتایج حاصل از مطالعه ی فوق نشان داد که عصاره ی چای سبز موجب کاهش قابل توجه در چسبندگی های داخل شکمی متعاقب لاپاراتومی در موش صحرایی می گردد. لذا ممکن است بتوان با انجام تحقیقات بیشتر از این عصاره و یا مواد مشتق از چای سبز در جراحی های بالینی، برای این گونه ضایعات استفاده کرد.